The Dentist

Paquita Gutiérrez was doodsbang voor tandartsen. Sinds een paar dagen wordt ze gemarteld door een tand. Eerst hoopte ze dat het gewoon over zou gaan, daarna probeerde ze alle pijnstillers in het medicijnkastje. Na 3 dagen ging ze naar Carmen, haar buurvrouw die praattherapie deed. Na 5 dagen, en omdat ze het niet meer kon uithouden, maakte ze een afspraak met de eminente tandarts, de dokter Salomon Mimran, wiens reputatie het gesprek van Parijs was. Paquita, haar kaak misvormd door een enorm abces, ging in de tandartsstoel zitten alsof het de elektrische stoel was. “Octor, gaat ut zer doe?” vroeg Paquita, haar woorden vervormd door de ontsteking. “Nee mevrouw, u voelt er niets van”, loog de dokter, “u bent in goede handen. Laten we eens kijken, openmaken en we zullen naar deze ontstoken kies kijken. “Ehh….staat al open” zei Madame Gutiérrez. Bij de vierde injectie begon de verdoving te werken.

Ze had de indruk dat haar tong een stuk vod was. Ze wilde iets zeggen, maar kon alleen keelklanken uitbrengen. De dokter dacht dat het makkelijk zou worden, maar toen de tweede tang in zijn handen brak, begon hij te twijfelen. “Ontspan, alles gaat goed”, loog de dokter opnieuw terwijl hij zijn voet op de linkerschouder van zijn patiënt zette om een ​​betere hefboomwerking te krijgen. Paquita Gutiérrez had er spijt van dat ze haar testament niet had gemaakt. Na 40 minuten worstelen, en na een bovenmenselijke inspanning, slaagde de dokter erin de rebellentand te trekken. Met trots bestudeerde hij het aandachtig en… begon zweetdruppels langs zijn nek te voelen druppelen. “Eens kijken, openmaken …” zei de dokter die huiverde toen hij zag dat de tand die hij in zijn tang hield een voorkies was in perfecte gezondheid.